تفاوت سحابی خرچنگ از نگاه دوربین هابل و جیمزوب، عکس - سفر به تایلند

به گزارش خبرگزاری خبرنگاران ، سحابی ابری از گاز و غبار است که اغلب از بقایای ستارگان در حال مرگ یا انفجار تشکیل می گردد. این ابرها بعلاوه گهواره ستارگان تازه هستند. اخترشناسان تخمین می زنند که ده ها هزار سحابی در کهکشان راه شیری به تنهایی وجود دارد و جیمزوب اخیراً منظره ها خود را به یکی از آن ها نزدیک نموده است؛ سحابی خرچنگ، که در فاصله حدود 6500 سال نوری از ما قرار گرفته است.

روز دوشنبه، ناسا تصویر تازهی از سحابی خرچنگ منتشر کرد که به وضوح یک نقطه سفید کوچک را در مرکز آن نشان می دهد. این قلب سحابی خرچنگ به نام تپ اختر خرچنگ است. حدود 1000 سال پیش، یک ستاره بسیار پرجرم تبدیل به ابرنواختر شد، و منفجر شد و تکه های داغ فروزان خود را به فضا پرتاب کرد. اما هسته متراکم آن ستاره دست نخورده به جای مانده است و تپ اختر خرچنگ است که امروزه در مرکز سحابی زندگی می نماید.

هابل فضا را بیشتر در همان نوع نوری که ما می بینیم رصد می نماید، نور مرئی. بنابراین، هابل قادر به گرفتن نوک های مه آلود، شبح مانند و نازک سفید ذرات باردار نبود که جیمزوب آن ها را برداشت کرد.

این ذرات باردار در اطراف میدان های مغناطیسی قوی فراوری شده به وسیله Crab Pulsar حرکت می نمایند. آن ها با سرعت های نسبیتی، با کسری از سرعت نور، نور قدرتمندی را ساطع می نمایند که گاهی در تصویربرداری اشعه ایکس استفاده می گردد و به عنوان تابش سنکروترون شناخته می گردد.

حلقه های رنگارنگ تر گاز و غبار دیگری که در تصویر می بینید، تکه های به جای مانده از ستاره مرده هستند. به عنوان مثال، گوگرد یونیزه شده قرمز مایل به نارنجی، آهن یونیزه شده آبی و گرد و غبار به رنگ زرد مایل به سبز به نظر می رسد.

منبع: sciencealert

• شکار خرچنگ غول پیکر در فضا/ دستاورد تازه جیمز وب

• یک عکس فضایی تاریخی/ انفجاری بزرگ که دنیا را بهت زده کرد

227227