اصرارهای تاج برای ماندن به اینجا می رسد: لغو امتیاز فدراسیون فوتبال - سفر به تایلند

به گزارش خبرنگاران ، زهرا اسدی، مهدی تاج در نامه ای خطاب به دکتر سلطانی فرد نوشته که استعفا نخواهد داد و منتظر نشسته تا وزارت ورزش تکلیفش را روشن کند. موضع وزارت ورزش اما از همان ابتدا هم روشن بود: همه بازنشسته ها باید بروند. با این حال رئیس فدراسیون توپ را به زمین وزارت ورزش انداخته. آنهم در حالی که شنبه 26 آبان ماه، مهلت بازنشسته ها برای خروج از مناصب دولتی به انتها می رسد و آنها در این چهار روز باقی مانده، یا باید استعفا بدهند و یا بمانند تا وزارت ورزش که به نظر می رسد همچنان بر مواضع قبلی خود در مور د اجرای قانون ایستاده است، بر اساس قانون آنها را برکنار کند. نتیجه این برکناری هم روشن است: تعلیق فوتبال ایران که چون برای بار دوم اتفاق می افتد، به لغو امتیاز فدراسیون منجر خواهد شد.

سکوت این روزهای رئیس فدراسیون فوتبال را جدی نگیرید. جدی تر از آن، خطری است که ما با خوشبینی تعلیق می خوانیمش اما خیلی وحشتناک تر به نظر می رسد. چیزی شبیه به لغو امتیاز فدراسیون فوتبال ایران از سوی فیفا. فوتبال ایران اگر تعلیق گردد، دنیایی متفاوت از قبل را تجربه خواهد نمود چرا که فدراسیون جهانی تعلیق و تشکیل کمیته انتقالی را برای اخطار دوم کافی نمی داند.

گذشته از آن، داستان تعلیق قبلی فوتبال ایران کاملا متفاوت بود از امروز. ایرادی که فیفا از فدراسیون فوتبال ایران گرفت و تعلیقش کرد، نداشتن اساسنامه بود و دخالت سیاست در فوتبال ایران را هم ضعف و فقدان اساسنامه دانسته بودند. این بار اما همه چیز فرق می نماید و با وجود اساسنامه، احتمالا باید منتظر یک فاجعه برای فوتبال و شاید هم ورزش ایران باشیم.

شروع این داستان اما کجا بود که حالا ما را رسانده به تعلیق و تحریم و لغو امتیاز؟ بیایید برگردیم به فصل اول. به اردیبهشت همین سال جاری که مجلس شورای اسلامی لایحه ای ارائه و دو ماه بعد از آن یعنی در تیرماه، طرحی را تصویب کرد مبنی بر عدم بکارگیری تمام بازنشسته ها در تمام مناصب دولتی. بر اساس این حکم، همه بازنشسته هایی که در مناصب دولتی هستند، باید استعفا بدهتد و از پست هایشان کنار بروند.

مثل همه طرح های پیش از آن، این طرح هم وقتی قابلیت اجرایی پیدا کرد که از شورای نگهبان تاییدیه گرفت. مُهر تایید شورای نگهبان در واقع مصوبه مجلس را قطعیت بخشید و برای ماندن مدیران بازنشسته هیچ شانسی نگذاشت. آن زمان نام 17 رئیس فدراسیون ورزشی و مدیر در وزارت ورزش را به عنوان بازنشسته شنیدیم اما فهرست بازنشسته ها در نهایت به 35 نفر رسید.

معنی اش این بود که از فدراسیون فوتبال نه فقط مهدی تاج، بلکه علی کفاشیان (نایب رئیس) و محمدرضا ساکت (دبیرکل) هم رفتنی اند. هر سه اما همچنان روی جایگاه هایشان نشسته اند و تکیه گاه آنها هم این جمله بند اول اساسنامه فدراسیون فوتبال است که فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران نهادی است غبردولتی.

همین اساسنامه بر خلاف آنچه علی کریمی در اعتراضش به غیرقانونی بودن فدراسیون به زبان آورده بود، این طور که تاج و کفاشیان ادعا نموده اند به تصویب هیات دولت رسیده است اما این خیلی هم اهمیت ندارد. فدراسیون فوتبال چه در هیات دولت تایید شده باشد و چه نشده باشد، فیفا تاییدش نموده و این یعنی که فدراسیون جهانی فوتبال، فدراسیون ایران را یک نهاد دولتی یا حتی نیمه دولتی نمی داند.

کار اما وقتی گره خورد که مهدی تاج اوایل مهرماه به سوئیس سفر کرد. سفری که بر خلاف همه کارها و برنامه های فدراسیون درباره اش خبررسانی نشد و حتی دیدار رئیس فدراسیون با جیانی اینفانتینو هم از چشم رسانه ها دور ماند. این دیدار وقتی لو رفت که عکس تاج و اینفانتینو منتشر شد و تازه آن زمان همه از هم می پرسیدند تاج کِی و به چه دلیل به دیدار رئیس فیفا رفته؟ تنها واکنش فدراسیون فوتبال به لو رفتن چنین خبری این بود که با پیش کشیدن بحث تمدید قرارداد کارلوس کی روش، حواس ها را به سمتی دیگر متمرکز نمایند و موفق هم شدند اتفاقا.

آقای رئیس رفته بود تا همین برکناری اش را به گوش فیفا برساند و بگوید دولت ایران برای استعفا به او فشار آورده که معنی خیلی واضح و دقیقش می گردد همان دخالت سیاست در ورزش و نتیجه اش تعلیق است. چیزی که تاج و دو بازنشسته دیگر فدراسیون فوتبال به خوبی از آن آگاهند و این را هم می دانند که اگر اتفاقی برای فوتبال ایران بیفتد آن اتفاق نه تعلیق، بلکه تحریم و لغو امتیاز فدراسیون خواهد بود.

درست مثل همان اتفاقی که کویت تجربه اش کرد. آنها هم ابتدا به دلیل دخالت سیاست در ورزش از سوی فیفا تهدید و سپس تعلیق شدند اما از فرصتی که فدراسیون جهانی برای تشکیل کمیته انتقالی و تغییر شرایط به آنها داده بود، استفاده نکردند و فیفا هم به کل امتیاز فدراسیون فوتبال کویت را گرفت. حالا ما باید بترسیم و البته تا الان آگاه شده باشیم که فیفا اهل فرصت دادن های مدام نیست و برای اخطار دوم، می رود سراغ لغو امتیاز فدراسیون تا اطلاع ثانوی.

خطر بزرگ ترین هم البته هست که شاید کسی به آن توجه ننموده اما می تواند از فدراسیون فوتبال فراتر برود و کل ورزش ایران را تحت تاثیر قرار بدهد. خطری که از آن حرف می زنیم، این است که در صورت تعلیق و یا لغو امتیاز فوتبال ایران، ممکن است اتفاق تلخی را که برای کویت افتاد، برای ما هم تکرار کند و کار را به ورزش های دیگری بکشاند که ماجرای بازنشسته ها را با وام دریافت از قوانین داخلی کشور و فرصت دادن به زنان و مدیران جوان، توجیه نموده است.

تاج و بازنشسته های فدراسیون فوتبال اما بدون توجه به شرایط خاص ورزش کشور، بر ماندن اصرار می ورزند و لابد نمی دانند که اگر کمیته بین المللی المپیک به ماجرا ورود و احساس کند که در همه فدراسیون ها همین وضع حاکم است، کل ورزش ایران تعلیق خواهد شد. همان طور که پیش تر کویت را تعلیق کردند و دیدیم که ورزشکاران این کشور در المپیک ریو زیر پرچم کمیته بین المللی المپیک مسابقه می دادند.

کل داستان این است که بر اساس قانون منع بکارگیری بازنشسته ها، مهدی تاج، علی کفاشیان و محمدرضا ساکت باید استعفا بدهند اما هیچکدام حاضر به این کار نیستند. بدتر اینکه پیش از سفر اینفانتینو به تهران برای تماشای فینال لیگ قهرمانان آسیا، فاطما سامورا دبیرکل فیفا در نامه ای فوری خطاب به دبیرکل فدراسیون فوتبال ایران (محمدرضا ساکت) نوشته فدراسیون جهانی به وسیله رسانه های ایران آگاه شده که دولت در کار فدراسیون فوتبال دخالت نموده و به مدیرانش فشار آورده که باید کنار بروند. این را هم یادآوری نموده که با توجه به قانون فیفا مبنی بر اینکه همه فدراسیون ها باید استقلال کامل داشته باشند و از دبیرکل فدراسیون خواسته که فیفا را در جریان ریز ماجرا قرار بدهد.

همین تاکید بر آگاهی از ماجرا به وسیله رسانه های ایران که در ابتدای نامه سامورا دو بار تکرار شده، ما را متوجه اتفاقی می نماید که در حال رخ دادن است و این علامت سوال را هم در ذهن مان می نشاند که اگر مرجع اطلاعاتی فیفا رسانه های داخلی ایران باشد، فدراسیون فوتبال چطور نگران نیست که گزینشی بودن حضور زنان در استادیوم و در آینده درهای استادیوم همچنان به روی آنها بسته خواهد بود، لو نرود؟

جالب تر اینکه بجای پاسخگویی به نامه دبیرکل فیفا، بازنشسته های فدراسیون فوتبال با همراهی اعضای هیات رئیسه به دیدار رئیس مجلس می روند تا شاید راهی پیدا نمایند برای ماندن. علی لاریجانی اما با دو جمله تکلیف آنها را روشن می نماید. اول اینکه قانون منع بکارگیری بازنشسته ها فدراسیون فوتبال را هم شامل می گردد و مورد دوم که مهم تر است، اینکه خود مدیران فدراسیون فوتبال مثل فدراسیون های والیبال و کشتی قانون رسمی ایران را برای فیفا شرح بدهند تا بعد از رفتن شان مسئله ای پیش نیاید.

بازنشسته ها اما باز هم کاری را انجام می دهند که دلخواه خودشان است. مهدی تاج در نامه ای خطاب به دکتر سلطانی فرد می نویسد که استعفا نخواهد داد و منتظر نشسته تا وزارت ورزش تکلیف او را روشن کند. موضع وزارت ورزش البته از همان ابتدا هم روشن بود: همه بازنشسته ها باید بروند. رئیس فدراسیون اما فیفا را اهرمی برای تهدید قرار داده و با اعلام اینکه خودتان موضوع را به گوش فدراسیون جهانی برسانید توپ را به زمین وزارت ورزش انداخته است.

آنهم در حالی که روز شنبه 26 آبان ماه، مهلت بازنشسته ها برای خروج از مناصب دولتی به انتها می رسد و آنها در این چهار روز باقی مانده، یا باید استعفا بدهند و یا می مانند و وزارت ورزش که به نظر می رسد همچنان بر مواضع قبلی خود در مور د اجرای قانون ایستاده است، موظف می گردد بر اساس قانون آنها را برکنار کند. نتیجه این برکناری هم روشن است: تعلیق فوتبال ایران که چون برای بار دوم اتفاق می افتد، به لغو امتیاز فدراسیون منجر خواهد شد.

اما آیا تاج و دو بازنشسته دیگر فدراسیون فوتبال حاضرند بخاطر منافع شخصی خودشان نه فقط فرصت موفقیت تیم ملی در جام ملت های پیش رو، بلکه تمام داشته های فوتبال ایران را بسوزانند و تنها دلخوشی یک ملت را از آن بگیرند؟

12