بال هایی سبک برای پرواز - سفر به تایلند

به گزارش خبرنگار فناوری خبرنگاران، محققان موسسه MIT با استفاده از نانولوله های کربنی روشی را ارائه دادند که بوسیله آن می توان تولید هواپیما ها و سازه های کامپوزیتی با کارایی بالا مانند تیغه های توربین بادی را تسریع کرد. هواپیما های مدرن از کامپوزیت های ورق مانند ساخته شده اند که در دما های بالا داخل جایگاه های تنظیم فشار غول پیکری به نام اتوکلاو گداخته می شوند (لازم است تا هوای ریز بین ورق ها با فشردن از بین برود، دقیقا مانند فشردن حباب های هوا که در زیر یک فیلم پلاستیکی قرار دارند).

برایان واردل محقق MIT توضیح می دهد: اگر در حال ساختن ساختار های اولیه ای مانند یک بدنه یا بال هستید، نیاز دارید که یک جایگاه تنظیم فشار یا اتوکلاو به اندازه یک ساختمان دو یا سه طبقه که برای تنظیم فشار به پول و زمان نیاز دارد، بسازید.

واردل و همکارانش به شبکه های نانوذرات روی آوردند (فیلم های فوق نازک ساخته شده از مواد با نظم خاص مانند نانولوله های کربن) تا کامپوزیت ها را بهم متصل کنند. فضای بین نانولوله ها در فیلم هایی با این ضخامت میتواند مانند مویرگ عمل کرده و بر اساس هندسه و سطح انرژی فشار وارد کند. گروه پیش بینی می کند که با قرار دادند یک فیلم بین دو ورقه از مواد دیگر و گرم کردن آن می-تواند فشار ناشی از مویرگ ها را مانند اتوکلاو کاهش بدهد.

گروه این ایده را آزمایش کردند. یک فیلم از ارایه عمودی نانولوله ها را بین دو ورق از مواد کامپوزیت هواپیما قرار دادند و ان ها را با استفاده از فیلم های نانولوله ای برقی گرم کردند. ماده بدست آمده هیچ منفذی نداشت، درست مانند یک کامپوزیت اتوکلاو شده. واردل می گوید: ما دریافتیم که کامپوزیت ما بدون اتوکلاو نیز مانند کامپوزیت اتوکلاو شده استاندارد مناسبی دارد که برای ساخت هواپیما می تواند استفاده شود.

کیت ریدوی، متخصص تولیدات پیشرفته از دانشگاه استراکلاید، می گوید: سایر گزینه های پیشنهادی مانند روش استفاده از مایکروویو نیز می توانند جذاب به نظر برسند، اما یکپارچگی لازم را ارائه ندادند، زیرا وجود 1% حفره نیز باعث تضعیف مواد می شود.

این رویکرد تکمیل کننده فناوری است که در سال 2015 توسط همین گروه ساخته شده بود. اکنون تیم درباره چگونگی ساخت این کامپوزیت ها در مقیاس های بزرگتری مانند بال هواپیما تحقیق می کند..