کشف سازوکار تسکین درد با استفاده از صدا در موش ها
به گزارش سفر به تایلند، یک تیم بین المللی از دانشمندان به تازگی مکانیسم های عصبی را شناسایی کرده اند که می تواند از طریق صدا، درد را در موش های آزمایشگاهی کاهش دهد. اهمیت این موضوع از این جهت است که شناسایی چنین مکانیسمی می تواند به توسعه روش های ایمن تر برای تسکین درد، به شدت کمک کننده باشد.
تحقیقات بر روی اثرات موسیقی بر تسکین درد، نو نیست!
جالب است بدانید که مطالعات اجرا شده بر روی انسان ها در سال 1960 نشان می داد که موسیقی و انواع دیگر صدا می تواند به کاهش دردهای حاد و مزمن، از جمله درد ناشی از جراحی های دندانپزشکی و پزشکی، زایمان و سرطان کمک کند. با این حال، در آن زمان عملکرد چنین مکانیسمی کمتر شناخته شده بود. مطالعات نوِ حاصل از تصویربرداری مغز انسان، نشان می دهد که بخش های خاصی از مغز، در فرآیند تسکین با موسیقی دخیل است! البته این موضوع در نمونه های حیوانی، با کاوش و بررسی بیشتر در مدارهای عصبی به منظور شناسایی بهتر بسترهای عصبی درگیر، دنبال شده است.
به همین خاطر از بین نمونه های حیوانی، موش های آزمایشگاهی بهترین گزینه های محققان هستند؛ چراکه به دلیل شباهت های آناتومیکی، فیزیولوژیکی و ژنتیکی به انسان، گونه هایی ارجح برای انجام این کار به حساب می آیند. همچنین جثه کوچک، سهولت در نگهداری، چرخه زندگی کوتاه و منابع ژنتیکی فراوان، موش ها را به انتخابی مناسب برای آزمایش ها بدل کرده است.
شرح آزمایش تسکین درد با استفاده از صداهای در موش ها
محققان به منظور درک سازوکار تسکین با موسیقی، در ابتدا موش هایی با پنجه هایی ملتهب را در معرض سه نوع صدا قرار دادند. اولین صدا، قطعه ای آرامش بخش و دلپذیر از موسیقی کلاسیک، دومی تنظیم مجدد و نه چندان آرامِ همان قطعه و سومی تنها نویز سفید یا برفک (White noise) بود.
نتیجه این آزمایش بسیار جالب توجه بود! با کمال تعجب، هر سه نوع صدا، هنگامی که با شدتی پایین و به عنوان صدای پس زمینه (در حدود یک زمزمه) پخش می شد، اندازه حساسیت موش به درد را کاهش می داد! در حالی که شدت بیشتر همان صداها هیچ تاثیری بر حساسیت به درد حیوان نداشت. این نتیجه بسار جالب توجه است، چراکه شدت صدا و نه اندازه خوشایند بودن یا نبودن آن، مهم است.
به منظور بررسی مدارهای مغزی تحت تاثیر این اتفاق، محققان از ویروس های غیرعفونی همراه با پروتئین های فلورسنت برای ردیابی ارتباط بین نواحی مغز استفاده کردند. طی این روش، جهتِ کورتکس شنوایی که اطلاعات مربوط به صدا را دریافت و پردازش می کند تا تالاموس شناسایی شد. جالب است بدانید که این جهت به عنوان موقعیتی مرتبط با سیگنال های حسی از جمله درد عمل می کند. با توجه به شناسایی چنین جهتی، محققان متوجه شدند که نویز سفید با شدت کم، فعالیت نورون ها را در انتهای جهت و در بخش تالاموس کاهش می دهد.
در غیاب صدا، دانشمندان توانستند با اعمالِ تکنیک هایی مبتنی بر نور و مولکول های کوچک، اثرات کاهش دهنده درد را اعمال کنند (به نوعی فعالیت نورون های جهت معرفی شده را خاموش کنند!)، در حالی که برگرداندن فعالیت نورون ها به حالت اولیه، حساسیت موش ها به درد را باز می گرداند.
چالش های پیش روی تحقیق
به طور کلی باید بدانید، معین نیست که آیا فرآیندهای مشابه برای مغز انسان هم قابل اعمال است یا خیر، چراکه ممکن است در انسان ها سایر جنبه های صدا، همچون هارمونی و دلپذیر بودن آن هم، برای تسکین درد مهم باشد! درواقع ما هیچ درکی از اینکه آیا موسیقی انسانی برای جوندگان معنایی دارد یا خیر، نداریم.
نتایج این تحقیق می تواند نقطه شروعی برای مطالعه بیشتر بر روی تطابق یافته های حیوانی با انسان باشد. همچنین در صورت موفقیت آمیز بودن آزمایشات، شاید بتوان جایگزین هایی امن تر برای تسکین درد در انسان ها را توسعه داد!
منبع اصلی مقاله: Sound induces analgesia through corticothalamic circuits
منبع: ScienceDaily
منبع: دیجیکالا مگ