گزارش خبرنگاران از دلایل ناکامی استقلال، از استراتژی تا تعویض اشتباه - سفر به تایلند

بازی هفته سیزدهم استقلال را از دو زاویه می توان نگریست؛ از زاویه اول می توان به نتیجه آن نگاه کرد و گفت تساوی خارج از خانه مقابل تیمی مدعی مثل آلومینیوم خوب است اما با توجه به نوع بازی آبی پوشان، عملکرد فنی آنها و آمار بازی، می گردد دریافت که چرا طرفداران استقلال از تیمشان ناراضی بوده و پس از بازی از نمایش آبی ها انتقاد کردند.

1- پنالتی اتفاقی

یکی از واقعیت های مستتر در ملاقات استقلال و آلومینیوم این است که برنامه ای برای خلق موقعیت و دستیابی به دروازه آلومینیوم دیده نشد. تنها گل آبی پوشان حاصل ضربه پنالتی بود که کاملاً اتفاقی نصیب این تیم شد. اگر توپ به صورت اتفاقی به دست اسماعیل شریفات اصابت نمی کرد، شاگردان مجیدی شانس دیگری برای دستیابی به گل نداشتند.

به بازی قبلی استقلال مقابل فولاد باز می گردیم که آبی پوشان در حالی فاتح آن بازی شدند که تنها گل آن مسابقه هم با شوت استثنایی مهدی مهدی پور ثبت شد و به جز آن آبی ها شانس گل و موقعیت خطرناکی خلق نکردند.

2- تعویض اشتباه

در حالی که فلسفه استقلال ارائه فوتبال تهاجمی است و طرفداران این تیم نیز به شدت چنین فوتبالی را دوست دارند و برای همین به مربیانی مثل شفر و استراماچونی فرصت کافی دادند و از آنها حمایت کردند، استقلال در این فصل به ندرت فوتبال تهاجمی ارائه داده و فوتبالش بر پایه تدابیر تدافعی شکل گرفته است؛ که اوج آن را می توان در ملاقات مقابل آلومینیوم دید.

آبی پوشان نیمه نخست را با رجحان یک گله به رختکن رفتند و از ابتدای نیمه دوم با یک تعویض و تغییر غیر قابل پیش بینی قدم به میدان گذاشتند. خروج یک مهاجم نوک (آرمان رمضانی) و جانشینی یک هافبک دفاعی (آرش رضاوند) به وضوح نشان می دهد کادر فنی میخواهد با تدابیر دفاعی برای یک نیمه کامل در راستای حفظ نتیجه دست به کنترل بازی زده و برای دستیابی به گل های بیشتر روی ضد حملات حساب کند؛ این در حالی است که آنها فاقد بازیکن یا بازیکنانی با ویژگی مهدی قایدی برای استفاده از ضد حملات هستند.

کادر فنی استقلال تعویض اشتباه خود را با انتخاب بدترین گزینه برای تعویض کامل کرد. شاید اگر قرار بود مهاجمی مثل رمضانی از زمین خارج گردد، می شد مهاجمانی مثل قاسمی نژاد یا مطهری جانشین او شوند و یا حتی هافبک هایی مثل رضا آذری و امیر علی صادقی که بازی رو به جلویی دارند. حتی اگر کادر فنی استقلال قصد استفاده از یک هافبک دفاعی را داشت، شاید گزینه های دیگری مثل چشمی و مهری می توانستند گزینه های بهتری نسبت به بازیکنی باشند که هفته هاست تحت هجمه های شدید و نقدها گسترده طرفداران قرار گرفته است و بدیهی است که اعتماد به نفس و تمرکز لازم را (به خصوص برای این ملاقات حساس) ندارد.

3- استراتژی اشتباه

همانطور که در بالا هم اشاره کردیم، استقلال تیمی است که از آن انتظار بازی تهاجمی می رود. اما آمارهای بازی نشان از بازی کاملاً تدافعی آبی پوشان دارد.از آنجا که مشابه همین استراتژی (دفاع از تک گل زده) از استقلال در چند ملاقات دیگر از جمله طرفدار، فجر سپاسی، سپاهان و فولاد هم دیده شد، پس نمی توان آن را اتفاقی دانست.

به نظر می رسد کادر فنی استقلال بی تمایل نیست در یکسری از بازی ها بعد از دست یابی به گل با دفاع کامل به حفظ آن بپردازد. این استراتژی ممکن است در یکسری بازی ها مثل ملاقات مقابل فولاد، سپاهان و طرفدار جواب دهد، اما بدیهی است که ممکن است در برخی ملاقاتها مانند فجر سپاسی و آلومینیوم پاسخگو نباشد.

4- اشتباه قابل پیش بینی مدافعان

اگر تیمی حتی از برترین مدافعان جهان هم استفاده کند، در صورتی که اجازه دهد این مدافعان تحت فشار قرار گیرند، ارتکاب به اشتباه از سوی مدافعان قابل پیش بینی می گردد و اگر تیم مقابل بازیکنی تازه نفس و با تمرکز بالا داشته باشد، سود بردن از اشتباهات مدافعانی که دقایق طولانی تحت فشار بوده اند محتمل تر خواهد شد.

درست مثل اتفاقات مشابهی که در شیراز و اراک افتاد و دروازه آبی پوشان پس از فشار بالایی که مدافعان این تیم در دقایق طولانی تحمل کردند، در دقایق تلف شده باز شد تا دو پیروزی آنها از دست برود.

5- نقدها طرفداران

استقلال حتی بعد از توقف مقابل آلومینیوم در اراک همچنان صدرنشین رقابتهای لیگ برتر است اما پس از این بازی که با پیروزی همراه نبود مقدار انتقاد طرفداران از عملکرد آبی پوشان شدت گرفت؛ با ریشه یابی در این زمینه می توان به این نتیجه رسید که عدم ارائه بازی های تهاجمی و تماشاگر پسند، کمبود خلق موقعیت و مواردی از این دست در نارضایتی بخشی از طرفداران استقلال از تیمشان حتی در موقعیت صدرنشینی بی تاثیر نبوده است.