ابرتانک های غول پیکر و سنگینی که در جنگ جهانی دوم ساخته شدند - سفر به تایلند

به گزارش خبرنگاران به نقل از روزیاتو، جنگ جهانی دوم خانمان سوزترین جنگی است که تا به امروز در تاریخ بشریت اتفاق افتاده و می توان با قطعیت گفت که این درگیری جهانی راستا جهان و آینده بشریت را به طور کلی و برای همواره تغییر داد. اگرچه جنگ جهانی دوم تنها 4 سال به طول انجامید که در مقایسه با جنگ های سابق در تاریخ کوتاه تر به نظر می رسد، اما بیش از هر نبرد دیگری کشته، زخمی و خسارت اقتصادی برجای گذاشت. در ابتدای جنگ بسیاری از کشورها و بخصوص متفقین آمادگی لجستیکی وارد شدن به یک جنگ تمام عیار را نداشته و هنوز هم بعد از حدود 2 دهه از سرانجام جهانی اول، بسیاری از عوارض و نتایج فرسایشی این جنگ عظیم در کشورهای اروپایی مشاهده می شد.

برای این که مقدار ناآمادگی و منسوخ بودن تجهیزات بسیاری از کشورهای درگیر در سال های ابتدایی جنگ جهانی دوم را درک نمایید می توانید به مقایسه تانک های به کار رفته در این نبرد عظیم در ابتدا و انتهای جنگ بپردازید. تانک هایی که در سال های ابتدایی حنگ جهانی دوم یا دستکم در سال اول نبرد (1939) مورد استفاده قرار گرفتند، دارای زره های ضعیف و ناچیز و سلاح های بسیار قدیمی بودند و از لحاظ وزنی و قدرت هم با تانک هایی که در سال های بعد مورد استفاده قرار گرفتند قابل مقایسه نبودند. برای مثال وقتی به تانک های پانزر 2 (Panzer II) که در حمله نازی ها به فرانسه و لهستان، ستون فقرات گردان های زرهی ورماخت (ارتش آلمان) بودند نگاه می کنیم شاهد تفاوت زیادی با تانک های جنگ جهانی اول نخواهیم بود. این تانک سبک کمتر از 5 متر (4.8 متر) طول داشته و با وزن ناچیز 9 تنی خود از یک توپ اصلی 20 میلیمتری سود می برد.

در طی 4 سال، مهندسان آلمانی تانک تایگر 2 (Tiger II) را ساختند که در مقایسه با پانزرها، بیش از 70 تن وزن داشته که وزنی 7 برابر نمونه های اولیه تانک پانزر داشت. این تانک غول پیکر که با نام کینگ تایگر (King Tiger) شناخته می شد دارای یک توپ اصلی 88 میلیمتری بوده، قسمت های حیاطی آن به وسیله یک زره به ضخامت 18 سانتیمتر محافظت شده و 5 خدمه را در خود جای می داد. اما اگر جنگ جهانی دوم تنها دو سال دیگر هم طول می کشید، کینگ تایگر هم جای خود را به تانک های بسیار غول پیکرتری می داد که تایگر در مقابل آن ها اسباب بازی بیش نبود. در ادامه این مطلب می خواهیم شما را با تعدادی از سوپرتانک هایی که در طول جنگ جهانی دوم ساخته شدند آشنا کنیم.

1- تانک های ایالات متحده

تانک ام4 شرمن

در حالی که تانک 30 تنی ام4 شرمن (M4 Sherman) مشهورترین و شناخته شده ترین تانک ایالات متحده در طول جنگ جهانی دوم بود اما در مقابله با تانک های آلمانی پانزر و تایگر 1 و 2 بسیار کوچکتر و ضعیف تر بود. خوشبختانه، برای متفقین البته، کارخانجات نظامی ایالات متحده در مقایسه با کارخانجات آلمانی تانک های بسیار بیشتری در سال فراوری می کردند. بین سال های 1942 تا 1945، ایالات متحده بیش از 53.000 دستگاه تانک فراوری کرد در حالی که پرزیدنت روزولت انتظار داشت تعداد بسیار بیشتری فراوری گردد. در مقابل،کارخانجات آلمانی در همین مدت تنها 7.500 تانک پانزر و تایگر فراوری کردند.اما تانک شرمن سنگین ترین و عظیم ترین تانکی نبود که ایالات متحده در طول جنگ جهانی دوم روی آن کار می کرد.

سوپرتانک ام 6

اگر سوپرتانک ام 6 (M6 supertank) قبل از سرانجام جنگ در مقیاس وسیع فراوری می شد می شد می توانست هماوردی توانا برای تانک های کینگ تایگر آلمانی باشد. این تانک آمریکایی بیش از 8 متر طول (8.2 متر) داشته و بیش از 57 تن وزن داشت. سوپرتانک ام 6 دارای 5 خدمه بوده و دارای دو توپ مجزا بود: یک قبضه 76 میلیمتری و قبضه دیگر 37 میلیمتری. تنها 40 دستگاه از این تانک ساخته شده و سپس پروژه ساخت آن کنار گذاشته شد. اما تنها خودروهای نظامی که این تانک ها با آن روبرو شدند خودروهای معمولی بودند که آن هم در سال آخر جنگ جهانی دوم بود و زمانی که این تانک ها برای جمع کردن یاری های مردمی، در برابر چشمان حیرت زده حاضران، خودروهای عظیم را زیر زنجیرهای خود تخریب می کردند.

تی-28

با این وجود تانک دیگری در حال ساخت بود که براحتی سوپرتانک ام 6 را له می کرد. تانک غول پیکر تی-28 تانکی بود که در سال 1946 ساخته شده و در زمره تانک های فوق سنگین قرار می گرفت. این تانک بسیار سنگین در ابتدا برای در هم شکستن خطوط دفاعی آلمانی ها مانند سیگفرید لاین (Siegfried Line) و تانک های کینگ تایگر طراحی شده بود. بعلاوه متفقین امیدوار بودند که این تانک در عملیات سقوط (Operation Downfall)، حمله نهایی به ژاپن، هم حضور داشته باشد. این تانک که با نام تی 95 هم شناخته می شد نزدیک به 11 متر طول داشت که 3 متر بلندتر از کینگ تایگر بود و بیش از 100 تن وزن داشت. با توجه به این که برجک این تانک خاصیت گردان و متحرک نداشت بیشتر شبیه یک توپ خودکششی یا یک نابود کننده تانک بود تا یک تانک معمولی. به علت مقدار عظیم و وزن سنگین آن، تانک تی-28 تنها حدود 12 کیلومتر بر ساعت سرعت داشته و در هر بار سوخت گیری تنها 32 کیلومتر را می پیمود که عمکلرد بسیار ضعیفی برای یک تانک به تعداد می آمد.

تنها 2 دستگاه از این تانک به طور کامل ساخته شد و هیچکدام هم فرصت حضور در میدان نبرد جنگ جهانی دوم را پیدا نکردند زیرا تا زمان تکمیل شدن، ساخت آن ها جنگ به سرانجام رسیده بود. یک دستگاه از این تانک ها پس از پیروزی بر ژاپن اوراق شده و تانک دیگر هم در انبار یکی از پایگاه های نظامی ایالات متحده در داخل کشور به حال خود رها شد. تانک مذکور در سال 1974 پیدا شده و در موزه پَتن سواره نظام و سلاح های زرهی در کنتاکی به معرض نمایش عایدی.

2- بریتانیا

بریتانیا هم به نوبه خود در سال های ابتدایی جنگ جهانی دوم قصد فراوری تانک های غول پیکر و فوق سنگین را داشت. تانک های فوق سنگین TOG1 و 2 هر دو تانک هایی 80 تنی بوده و هر دو برای عبور از زمین های گل آلود و دارای پستی و بلندی شمال اروپا طراحی شده بودند. در جنگ جهانی اول، سرزمین های شمال اروپا در جبهه غربی تقریباً غیرقابل عبور شده بودند و این تانک های نو قرار بود چنین مسئله ای را حل کنند. تانک TOG2 که تنها یک نمونه اولیه از آن ساخته شد، دارای همان برجک تانک بریتانیایی چلنجر (British Challenger) بود که بر روی یک شاسی بسیار عظیم تر سوار می شد.

نمونه اولیه این تانک در سال 1941 ساخته شده که عظیم ترین تانکی بود که در بریتانیا ساخته می شد. تانک مذکور حدود یک متر از تانک تی-28 آمریکایی کوتاه تر بوده، دارای یک توپ اصلی 76 میلیمتری با 17 گلوله بود و می توانست با حداکثر سرعت 13.5 کیلومتر در ساعت حرکت نماید. این تانک بسیار غول پیکر و سنگین با هزینه ای بسیار سرسام آور ساخته شده و کاربرد زیادی در خط مقدم جبهه ها نداشت به همین علت ادامه این پروژه پیگیری نشد. تنها مدل ساخته شده از تانک TOG2 اکنون در موزه تانک بووینگتون در بریتانیا واقع شده است.

3- فرانسه

FCM F1

فرانسه قبل از این که بتواند تانک فوق سنگین 140 تنی خود با نام FCM F1 را وارد مرحله فراوری کند از ینروهای آلمانی باخت. اگر این تانک به مرحله فراوری می رسید به راحتی یکی از غول پیکرترین تانک هایی می شد که تا به امروز در میدان نبرد حاضر شده است. این تانک دارای دو برجک بوده و 9 خدمه داشت. توپ اصلی 90 میلیمتری بوده و در قسمت عقب تانک و در ارتفاعی بالاتر قرار می گرفت. توپ کوچکتر 47 میلیمتری هم در قسمت جلو تانک، در سطحی پایینتر نسبت به توپ اصلی واقع شده و 6 مسلسل هم روی آن تعبیه شده بود. تانک FCM F1 هم یکی دیگر از طراحی هایی بود که به وسیله ژنرال های فرانسوی شکل گرفته و هدف از آن نه مبارزه با تانک های دشمن بلکه در هم شکستن خطوط دفاعی و استحکامات ثابت دشمن در طول جنگ جهانی اول بود.

در روزهای واپسین پیش از آغاز جنگ جهانی دوم، فرانسوی ها امیدوار بودند تعداد کافی از این تانک ها فراوری نموده تا خطوط دفاعی آلمانی ها آنسوی خطوط دفاعی ماژینو لاین را شکسته و وارد آلمان نازی شوند. این حمله برای سال 1941 برنامه ریزی شده بود اما آلمان در سال 1940 به فرانسه حمله کرد، حمله ای که در آن آلمان ها از تانک های بسیار سبک خود برای دور زدن خطوط بسیار مستحکم ماژینو لاین استفاده نموده و خیلی زود این استحکامات را به تصرف خود درآوردند. تنها تانک FMC F1 که ساخته شد یک ماکت چوبی بود.

4- آلمان

پانزر 8

با اختلافی فراوان، سنگین ترین تانکی که تا به امروز بشر ساخته تانک آلمانی 180 تنی پانزر 8 است که طراحان آن نامش را موش جالوت (goliath Maus) نامیده بودند. اگر کارخانه ساخت تانک مذکور با ورود نیروهای اتحاد جماهیر شوروی در سال 1945 به آلمان تخریب نمی شد بدون شک آلمان ها به ساخت تنها یک نمونه اولیه از این تانک رضایت نمی دادند. این تانک دارای 2 توپ بسیار قدرتمند در برجک خود بوده که یکی 75 میلیمتری و دیگری 128 میلیمتری و ضد زره بود که قادر بود هر نوع تانک دیگری در میدان نبرد را نابود سازد. تانک پانزر 8 چنان سنگین بود که هیچ پلی قادر نبود وزن آن را هنگام عبور تحمل کند. به همین علت این تانک باید از آب عبور می کرد و طراحان هم با ساخت بدنه ای که آب در آن نفوذ نمی کرد و بعلاوه یک لوله مخصوص تنفس و تامین اکسیژن، شرایط را برای ورود تانک به آب فراهم نموده بودند.

لندکروزر ال 1000

اما حتی موش قدرتمند هم در مقابل تانک موسوم به لندکروزر (Landkreuzer) بسیار کوچک بنظر می رسید. این تانک که در مراحل اولیه فراوری قرار داشت بیشتر شبیه ناوشکنی بود که روی شنی سوار می شد و بیش از 1.000 تن وزن داشت. تانک لندکروزر با نام اختصاری The L1000 در سال 1942 به وسیله مهندسان کمپانی کراپ (Krupp) طراحی شده و قرار بود طول آن حدود 30.5 متر و ارتفاع آن به مقدار یک ساختمان 4 طبقه باشد. در ابتدا نام Ratte به معنای موش برای این تانک انتخاب شده و راه اندازی دو توپ 280 میلیمتری و 128 میلیمتری آن به 40 نفر خدمه احتیاج داشت. این تانک بعلاوه دارای یک توپ ضد هوایی بوده و 6 گلوله مخصوص آن هم به همراه حمل می شد. 8 موتور دیزلی قدرتمند دریایی که در زیردریایی های یوبوت هم به کار گرفته شده بود نیروی محرکه لازم برای حرکت این تانک را تامین نموده و بدین ترتیب تانک لندکروزر می توانست با سرعت نزدیک به 40 کیلومتر در ساعت و با یک بار سوختگیری بیش از 200 کیلومتر را طی کند.

ال 1500

حتی ایده ساخت یک نمونه بسیار عظیم تر به نام L1500 هم شکل گرفته بود که موش آلمانی در برابر آن واقعا یک موش به تعداد می آمد. این تانک که هیولا (Monster) نام گرفته بود بیش از 1.700 تن وزن و نزدیک به 46 متر طول داشت در حالی که ارتفاع آن به بیش از 18 متر می رسید. تانک هیولای آلمانی فضای کافی برای جای دادن به 100 خدمه را داشته و در واقع یک توپ بدون شنی 800 میلیمتری به نام شورر گوستاو (Schwerer Gustav) بود که از یک سیستم ریلی برای حرکت استفاده نموده و می توانست گلوله هایی با وزن نزدیک به 7 تن را تا مسافت نزدیک به 48 کیلومتر پرتاب نماید.

شورر گوستاو

برای اهداف کوچکتر و نزدیک تر، هیولا به 2 توپ 150 میلیمتری مجهز شده و در کنار آن از توپ های ضد هوایی و مسلسل های سنگین و قدرتمند هم استفاده می شد. نیروی محرکه لازم برای حرکت این تانک هم به وسیله نزدیک به 50 موتور دیزلی یوبوت تامین شده و با سرعت نزدیک به 15 کیلومتر در ساعت، هر چیزی که در برابر این تانک قرار می گرفت نابود می شد. آلبرت اشپیر، وزیر بخش فراوریات نظامی هیتلر به خوبی از غیرعملی بودن و کاربردی نبودن این تانک غول پیکر مطلع بوده و در همان ابتدا دستور لغو ادامه این پروژه را صادر کرد.