چطور در جنگل زنده بمانیم؟ - سفر به تایلند

شاید برای شما هم پیش آمده باشد که هنگام گشت وگذار در دل طبیعت، سرگرم تماشای طبیعت اطراف و عکاسی می شوید و ناگهان متوجه می شوید که تنها مانده اید و گم شده اید. طبیعتا قرار گرفتن در این شرایط هر کسی را وحشت زده و نگران می نماید. گرچه گم شدن و تنها ماندن در جنگل تجربه ترسناکی است اما رهایی از این شرایط و زنده ماندن در طبیعت احتیاجمند صبر، به کار بردن نیروی تفکر و استفاده از امکانات و شرایطی است که طبیعت در اختیار ما می گذارد. برای اینکه بدانید در این شرایط برای زنده ماندن باید چه کاری انجام دهید، این مراحل را دنبال کنید.

بخش اول؛ آماده شدن برای سفر به جنگل

1. قبل از سفر تحقیق کنید. بدون تحقیق و آنالیز قبلی به منطقه ها طبیعی و دور از دسترس سفر نکنید و بی گدار به آب نزنید. باید قبل از سفر درباره محیط اطرافتان اطلاعات لازم و کافی به دست بیاورید. مطالعه نقشه منطقه ای که قصد سفر به آنجا را دارید بسیار مفید است و احتمال گم شدن شما را کاهش می دهد و همراه داشتن آن لازم است. درباره پوشش گیاهی و حیات وحش آن منطقه نیز تحقیق کنید. اطلاع داشتن درباره گیاهان و جانوران منطقه می تواند جان شما را نجات دهد. مثلا اینکه بدانید کدام گیاه قابل خوردن است یا اینکه محل زندگی مارهای زنگی آن منطقه را بشناسید تا به آن نزدیک نشوید. بعلاوه کتاب های مختلفی درباره مهارت های بقا در طبیعت وجود دارد که استفاده از آن ها نیز می تواند مفید باشد.

2. اطمینان حاصل کنید که قبل از آغاز سفر به خوبی غذا خورده اید و حتما به یک نفر اطلاع دهید که کجا می روید و چه موقع برمی شد. در این صورت اگر دیر کردید در پی شما خواهند گشت. اشتباهی که جیمز فرانکو در فیلم 127 ساعت انجام داد را تکرار نکنید. این فیلم بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده است. اطمینان حاصل کنید که حتما کسی درباره جایی که می روید و زمانی که بر می شد اطلاع کافی دارد. در این صورت اگر در زمان مشخص شده برنگردید نزدیکانتان متوجه می شوند که شما گم شده اید و پلیس را خبر می نمایند و می دانند که جست وجو برای یافتن شما را باید از کجا آغاز نمایند.

3. لوازم ضروری برای بقا در طبیعت را همراه داشته باشید. ابزاری مثل چاقو، فندک، کبریت با پوشش ضدآب، طناب، سوت، پتوی نجات، آینه آفتابی (signaling mirror)، قرص های تصفیه و ضدعفونی آب و یک قطب نما می توانند در شرایط اضطراری جان شما را نجات دهند. حتی اگر برای یک گشت و گذار روزانه بیرون می روید، این وسایل ضروری را همراه داشته باشید.

داشتن همه این وسایل زمانی که کار کردن صحیح با آن ها را بلد نباشید، هیچ فایده ای ندارد. پس قبل از سفر به دل طبیعت، در یک محیط امن، کار کردن با این وسایل را یاد بگیرید و تمرین کنید.

جعبه یاری های اولیه را نباید فراموش کنید. باند و چسب زخم، موچین، پنس و ضدعفونی نماینده را حتما در این جعبه قرار دهید.

اگر دارو مصرف می کنید یا آمپولی برای تزریق دارید آن ها را حتما همراهتان ببرید. حتی اگر مدت سفر شما کوتاه است و احتیاجی به آن ها نداشته باشید. چون هرگز نمی دانید که چه اتفاقاتی در انتظار شما هستند.

قطب نما یکی از وسایل ضروری در سفر به دل طبیعت به خصوص در جنگل است. شما می توانید قطب نما را در جهت شهر یا محل آغاز گردش خود علامت گذاری کنید و جهت عقربه قطب نما را به خاطر بسپارید و در صورت گم شدن از آن برای پیدا کردن مسیر بازگشت بهره ببرید.

هنگام انتخاب یک پتوی نجات بهتر است کمی بیشتر هزینه کنید تا یک مدل بزرگ تر و مقاوم تر آن را تهیه کنید. یک پتوی نجات می تواند به عنوان عامل محافظی در برابر باد و آب استفاده گردد. پیچیدن آن به دور بدن برای پیشگیری از هیپوترمی مفید است. اما این پتو در صورتی مفید واقع خواهد شد که بیش از حد کوچک نباشد و به راحتی پاره نگردد.

4. وسایل ارتباطی، همراهتان داشته باشید. تلفن همراه با باتری اضافه یا پاوربانک را نباید فراموش کنید. این سریع ترین وسیله ارتباطی است که با یاری آن می توانید آسیب دیدگی یا گم شدن خود را به اطلاع دیگران برسانید. گرچه ممکن است گوشی شما فقط در منطقه ها مرتفع آنتن بدهد باز هم آن را همراه ببرید.

بخش دوم؛ زنده ماندن در جنگل

1. اگر گم شدید، وحشت نکنید. اضطراب و وحشت از هر چیز دیگری برای شما خطرناک تر است. وحشت باعث می گردد شما نتوانید از برترین و موثرترین وسیله بقا در طبیعت یعنی از نیروی تفکرتان بهره بگیرید. زمانی که می فهمید گم شده اید، قبل از انجام هر کاری توقف کنید. نفس عمیقی بکشید و آرام بمانید. در چنین شرایطی این مراحل را دنبال کنید.

• بنشینید.
• فکر کنید.
• محیط اطراف را زیر نظر بگیرید.
• به وسیله جمع کردن وسایل و مواد مورد احتیاج، خودتان را برای بقا آماده کنید.

2. هرجایی که اکنون در آن قرار دارید نقطه صفر یا آغاز شما خواهد بود. این مکان را با استفاده از یک لباس اضافه، توده ای از سنگ، یک برگ کاغذ یا هر چیزی که از فاصله دور قابل تشخیص باشد، علامت بگذارید. جهت های اصلی را پیدا کنید. با توجه به این نکته که خورشید از شرق طلوع می نماید و در غرب غروب می نماید می توانید جهت ها را پیدا کنید. به عنوان مثال اگر در اواخر بعدازظهر هستید و خورشید در سمت راست شما قرار گرفته است در نتیجه جنوب روبه روی شما است.

قبل از سفر، پیدا کردن ستاره قطبی (ستاره شمال) در آسمان شب را، یاد بگیرید و تمرین کنید.

3. در یک مکان بمانید. این کار نه تنها احتمال پیدا شدن شما را افزایش می دهد بلکه از اتلاف انرژی بدن شما و مقدار آب و غذایی که احتیاج دارید می کاهد. بعلاوه ممکن است کسی در پی شما بگردد به خصوص اگر درباره برنامه سفرتان کسی را آگاه نموده باشید. اگر با کسی همراه هستید، به هیچ وجه از هم جدا نشوید. شانس زنده ماندن، زمانی که با هم باشید، بیشتر است. اگر در محیط گرم و آفتابی قرار دارید در پی سایه بگردید. این کار از آفتاب سوختگی و از دست دادن آب بدن پیشگیری می نماید. در گرما برای درآوردن لباس هایتان وسوسه نشوید. این کار احتمال آفتاب سوختگی و از دست رفتن آب بدن را افزایش می دهد.

4. آتش روشن کنید. یک آتش در میزان مناسب با هیزم کافی تهیه کنید تا چندین ساعت روشن بماند. آتش را قبل از اینکه به آن احتیاج پیدا کنید، روشن کنید. حتی اگر هوا گرم باشد. روشن کردن آتش در شرایط آسان، راحت تر است تا زمانی که آفتاب در حال غروب کردن است و وحشت نموده اید. روشن کردن یک آتش می تواند احساس راحتی و امنیت در شما ایجاد کند.

چوب مورد احتیاج برای روشن نگه داشتن آتش در طول شب را جمع آوری کنید. در اعماق جنگل باید به چوب خشک دسترسی داشته باشید. می توانید به جای چوب از پوست درختان یا فضولات خشک نیز بهره ببرید. اگر آتشی درست کنید که به میزان کافی داغ باشد می توانید چوب های تازه، علف یا ترکه های درختان را نیز بسوزانید. این کار باعث فراوری دود زیاد می گردد و می تواند علامت خوبی برای نشان دادن حضور شما باشد.

برترین چوب برای سوزاندن، شاخه های خشکی هستند که از تنه درختان جدا می کنید. صرف نظر از اینکه در چه نوع جنگلی حضور دارید، قطعا مقداری چوب خشک پیدا خواهید کرد.

این نکته را نباید فراموش کنید که روشن نگه داشتن یک آتش کوچک بسیار راحت تر از یک آتش بزرگ است چراکه به سوخت کمتری احتیاج دارد. آتش را در میزان ای تهیه کنید که قابل مدیریت کردن باشد و مجبور نباشید زمان زیادی را صرف پیدا کردن چوب کنید.

آتش را در یک مکان مناسب روشن کنید. آتش باید از درخت های قابل اشتعال و علف ها دور باشد و ترجیحا در مکانی مسطح و خالی برپا گردد. مراقب آتش باشید. هنگام افزودن سوخت و چوب به آتش، افراط نکنید. آب و هوا و شرایط دیگر را در نظر بگیرید و نباید فراموش کنید که گیر افتادن در یک آتش سوزی در جنگل به مراتب سخت تر از گم شدن است.

5. با ایجاد سروصدا، سوت زدن، فریاد زدن، آواز خواندن و کوبیدن سنگ ها به هم، محل حضور خود را علامت بدهید. اگر می توانید، محل حضور خود را به نحوی علامت گذاری کنید که از آسمان قابل مشاهده باشد. اگر در علفزارهای کوهستانی هستید سه توده از برگ ها و شاخه های تیره تهیه کنید و به شکل مثلث روی زمین قرار دهید. در منطقه ها شنی، روی شن یک مثلث بزرگ بکشید. این نکته را به یاد داشته باشید که در طبیعت، قرار دادن سه چیز در کنار هم یا ایجاد شکل مثلث، نشانه ای از احتیاج به یاری است.

می توانید با استفاده از آتش، برای یاری علامت بفرستید. علامت درخواست یاری بین المللی روشن کردن سه آتش در یک خط مستقیم یا به شکل یک مثلث است.

بعلاوه می توانید سه بار سوت بزنید یا اگر تفنگ دارید سه بار هوایی شلیک کنید یا با استفاده از آینه سه بار علامت بدهید.

6. محیط اطراف را به خوبی زیر نظر بگیرید. در عین حال که نباید زیاد از نقطه ای که هستید دور شوید اما می توانید کمی اطراف را بگردید تا چیز مفیدی پیدا کنید. ممکن است افرادی قبلا چیزهایی را جا گذاشته باشند. یک قوطی یا فندک کوچک که ممکن است در مواقع ضروری بسیار مفید باشد. زمانی که دنبال آب، سرپناه یا راه برگشت به خانه می شد، اطمینان حاصل کنید که همواره راه برگشتی برای رسیدن به نقطه آغاز یا نقطه صفر دارید.

7. منبع خوبی برای تهیه آب پیدا کنید. در شرایط بقا، می توانید سه روز بدون آب ادامه دهید اما از اواخر روز دوم دیگر در شرایط مطلوبی قرار ندارید. پس قبل از اینکه دیر گردد، آب پیدا کنید.

برترین منابع برای تامین آب مورد احتیاج، چشمه ها هستند اما احتمال پیدا کردن آن ها بسیار ضعیف است. در اطرافتان در پی پرنده ها بگردید آن ها معمولا دوست دارند در اطراف آب های شیرین پرواز نمایند. از آبی که همراه دارید بنوشید. البته شما باید آن را جیره بندی کنید اما نه به میزان ای که تشنگی، شما را از پای در بیاورد.

آب های جاری یکی دیگر از منابع تامین آب خواهند بود. حرکت آب، رسوبات و گل ولای آن را کاهش می دهد. این نکته را در نظر داشته باشید که نوشیدن آب رودها ممکن است شما را بیمار کند اما زمانی که شما در مرز بین زندگی و مرگ قرار دارید، احتمال بروز بیماری در درجه دوم اهمیت قرار گرفته است. هر مسئله ای که گریبان شما را بگیرد پش از بازگشت به خانه درمان خواهد شد.

بعلاوه می توانید از آب جمع شده در حفره های سنگ ها و صخره ها بهره ببرید. اگر از یافتن آب، مستاصل شده اید و در اطراف شما شبنم وجود دارد، آن ها را با لباس خود جمع کنید و از رطوبت لباس برای برطرف عطش بهره ببرید.

8. آبی که پیدا می کنید تصفیه کنید. یکی از روش های تصفیه آب، حرارت دادن است. برای اینکه این روش، تمامی باکتری ها و آلودگی های موجود در آب را از بین ببرد، باید حداقل سه دقیقه بجوشد.

بعلاوه می توانید آب صاف را در یک بطری پلاستیکی شفاف بریزید و شش ساعت جلوی آفتاب قرار دهید. این کار نیز بخشی از آلودگی های آب را تصفیه می نماید. اگر آب به شدت آلوده و پر از رسوب و گل ولای باشد، آفتاب نمی تواند به آن نفوذ کند و این روش مفید نخواهد بود. اگر نمک در دسترس دارید با افزودن آن به آب، به ته نشین شدن رسوبات یاری کنید.

یک سرپناه پیدا کنید یا بسازید. بدون داشتن سرپناه مناسب، شما با توجه به شرایط آب و هوا کاملا در معرض خطراتی از قبیل هیپوترمی یا گرمازدگی قرار دارید. به خصوص اگر لباس مناسب با شرایط نپوشیده باشید، داشتن یک سرپناه از هر چیزی مهم تر است. خوشبختانه، محیط جنگل به نحوی است که منابع لازم برای تهیه یک سرپناه و روشن کردن آتش به منظور امنیت، تامین گرما یا علامت دادن، در آن وجود دارد. از موارد زیر می توانید برای ساخت سرپناه بهره ببرید:

در پی درخت های شکسته یا خمیده بگردید. می توانید با جمع کردن شاخه ها و برگ ها در دو طرف یک درخت شکسته، سرپناهی بسازید و روی آن را با برگ و علف بپوشانید.

برای ایجاد سایه، جلوگیری از نفوذ باد و آب یا باران و برف، از شاخه ها و برگ های تازه درختان بهره ببرید.

غارها مکان های مناسبی برای پناه گرفتن هستند. البته اگر غاری پیدا کردید، قبل از ورود به آن اطمینان حاصل کنید که خرس، مار یا حیوانات درنده دیگر در آن زندگی نمی نمایند.

اگر در محیط برفی هستید، یک غار برفی درست کنید. برف، عایق خوبی است و می تواند شما را گرم نگه دارد.

البته حتما اطمینان حاصل کنید که سرپناه شما خیلی پنهان نباشد و مدت زیادی را در آن نگذرانید. در این صورت احتمال اینکه کسی بتواند شما را پیدا کند، کاهش می یابد.

برای ساخت یک سرپناه عالی انرژی خود را هدر ندهید و خودتان را زیاد خسته نکنید.

10. غذای سالم پیدا کنید. بد نیست بدانید که یک انسان بالغ و سالم در صورتی که هوا سرد نباشد، تا سه هفته بدون غذا دوام خواهد آورد. گرسنه ولی سالم باشید بهتر از این است که غذای آلوده بخورید و بیمار شوید. قبل از اینکه چیزی بخورید از سالم بودن آن اطمینان حاصل کنید. بیماری می تواند شانس نجات شما را کاهش دهد. بنابراین گرسنه ماندن بهتر است.

از خوردن حشرات نترسید. گرچه خوردن ملخ بسیار چندش آور است اما در شرایط اضطراری می تواند نجات بخش باشد. تمامی حشرات قبل از خوردن باید پخته شوند چراکه ممکن است انگل هایی داشته باشند که شما را به کشتن بدهند.

از خوردن کرم ها، حشرات رنگ روشن یا هر حشره ی گزنده، اجتناب کنید. قبل از خوردن، پاها، سر و بال های حشره را جدا کنید.

اگر نزدیک آب باشید، ماهیگیری برترین انتخاب است.

هر چقدر هم که گرسنه بودید، از خوردن قارچ ها و میوه های وحشی که نمی شناسید، اجتناب کنید. گرسنه ماندن بهتر از خوردن غذای سمی است. بسیاری از توت های وحشی موجود در جنگل به خصوص توت های سفیدرنگ، سمی هستند.