1 ماه زندگی در زیر آب!

به گزارش سفر به تایلند، برای کسانی که یک ماه زیر آب بودند چه حوادثی رخ داد؟

فابین کاستئو (Fabien Cousteau) و تیمش قرار گذاشتند که رکورد زندگی کردن در زیر آب را بشکنند. اول ژوئن فابین، نوه ژاک کاستئو (Jacques Cousteau)، به آزمایشگاهی به نام Aquarius در Florida Keys که چند جزیره کوچک متصل به هم در شبه جزیره فلوریدا است که با پل هایی به طول 160 کیلومتر بالای سطح آب به یکدیگر راه پیدا نموده اند، رفتند. آن ها برای شبیه سازی زندگی در زیر آب به این آزمایشگاه رفتند. وی و گروهش به مدت 31 روز در این آزمایشگاه اقامت کرد که مدتی طولانی تر نسبت به تیم پدربزرگش Conshelf II در 50 سال پیش بود! از آن موقع به بعد ساخت پایگاه های آزمایشی زیردریایی متوقف شدند که Aquarius آخرین آن ها بود. در ادامه با ما در خبرنگاران همراه باشید تا به اتفاق هم ببینیم که با 1 ماه زندگی در زیر آب بر آن ها چه گذشته و به چه نتایجی رسیده اند.

1 ماه زندگی در زیر آب!

در این ماموریت 31 غواص که عکاس و دانشمند هم بودند، به همراه متخصصان MIT در زمینه زیستگاه های دریایی و مهندسین زیر دریا به Aquarius رفتند. دانشگاه فلوریدا که مسئول تامین آب این آزمایشگاه بود هم افرادی متخصص را به این ماموریت فرستاد.

همه این افراد با چالش زندگی زیر فشار آب یا همان غواصی اشباع روبرو بودند.

غواصی اشباع نوعی غواصی است که به بدن اجازه می دهد تا به تدریج گازهای غیرفعال را به مدت طولانی در عمق جذب کند.

این گازها به یک غواص با مهارت های استاندارد با فراوری حباب هنگامی که سطح می رسد آسیب می رسانند که باعث درد، مسائل حرکتی و گاهی اوقات مرگ می گردد. گروهی که در عمق روی زمین می خوابند و به سطح آب نمی آیند غواصان آزاد هستند تا بخش قابل ملاحظه ای از زندگی در Aquarius را تجربه نمایند.

بیماری های پوستی

فعالیت هایی از جمله توانایی رفتن به زیر آب برای 2-8 ساعت در روز (در مقایسه با حدود یک ساعت حداکثر در هر روزی که یک غواص عادی میتواند انجام دهد) بدون رنج و عذاب ناشی از فرسودگی از جمله کارهایی اس که باید این افراد انجام دهند.

در انتها این مأموریت، کل پایه به آرامی به فشار عادی بازگردانده می گردد تا گازها بتوانند از روی بدن غواصان برداشته شوند، در این صورت غواصان آزاد هستند تا دوباره به روی زمین بازگردند.

برای درک بهتر اینکه چه نوع بدن و ذهنی قادر به زندگی در زیر آب است، متخصصین زندگی زیر آب همانند؛ جان کلارک نظریاتی دارد.

در نهایت به این نتیجه خواهید رسید که تئوری های زیادی در خصوص زندگی زیر آب انسان وجود دارد، اما بسیاری از آن ها بحت برانگیز و اثبات نشده است.

به گفته مارک هولسکک بدترین بیماری که در زندگی زیر دریا غواصان مبتلا می شوند، بیماری پوستی است که ناشی از دفع مواد زاید بدن غواصان در داخل لباس های مخصوصشان است. برترین راه درمان این بیماری پوستی دوش گرفتن بعد از هر غواصی و استفاده از صابون ضدباکتری است.

البته در همان اتاقک زیر آبی (اتاقک زیرآبی، اتاقکی است برای انتقال غواصان به نقاط عمیق تر اقیانوس ها. این اتاقک ها دارای لوله هوارسانی هستند و غواصان در آن کار می نمایند.

اتاقک های زیرآبی در قدیم معمولاً به شکل ناقوس ساخته می شدند و به آنها ناقوس غواصی گفته می شد.) موجود است. عفونت های گوش نیز رایج هستند، اما راهکار های ضد عفونی آن با استات آلومینیوم است.

بعضی از غواصان که تحت فشار محیطی بسیار زیاد هستند، یعنی جایی که 2.5 برابر فشار بیشتری از سطح آب دارد که باعث ایجاد حباب هایی در رگ ها می گردد که خطرناکند راه درمان آن اکسیژنورژی فوق فشاری است.

علاوه بر این، دیگر عوارض جانبی زندگی در زیر آب زیرزمینی شامل کاهش فراوری ویتامین D از عدم قرار گرفتن در معرض آفتاب است.

غذا و گرسنگی

خیلی از غواصان می گویند که حس چشایی در زندگی زیر آب کاهش می یابد. بر اساس تئوری مارک پترسون در چگالی زیاد هوا در زندگی زیر دریا بوی غذاها به میلیون ها بخش تقسیم می گردد که بخش بسیار کمی برای بوییدن به بینی منتقل می گردد.

صرف نظر از بخش علمی این موضوع بسیاری از غواصان برای خوردن غذا از سس تند استفاده می نمایند.

چه در خصوص غواصان کوتاه مدت و چه در خصوص غواصان بلند مدت هوا گرما را با سرعت بیشتری از سطح دریا از غواصان جذب می نماید به همین علت متابولیسم سخت تر صورت می گیرد و دیرتر تبدیل به انرژی می گردد در نتیجه آن افراد تمایل به خوردن بیشتری دارند.

در آزمایش قبلی که این زیستگاه دریایی در کنار جزیره St. Croix قرار داشت غواصان از غذاهای آن منطقه مثل لوبیا، برنج و خرچنگ استفاده می کردند.

پس از طوفان که باعث خرابی در این منطقه شد، این زیستگاه به جزایر فلوریدا انتقال یافت. در این زیستگاه تهیه غذا تحت نظر دانشگاه فلوریدا بود که غواصان غذاهای بسته بندی فریز شده که احتیاج به آب زدن مجدد برای خوردن بود، می خوردند که کالری زیادی داشت و متنوع بود.

هالسکک انتظار داشت که غواصان با خوردن این نوع غذاها قبل از 31 روز مریض می شوند. گاهی اوقات هم در کانتینر زیر آب پیتزا و همبرگر به وسیله غواصان پشتیبانی آورده می شد.

خواب

در این زیستگاه به علت ماهیت خسته نماینده ماندن ساعت ها در آب و اینکه داخل کانتینر شلوغ بود همه افراد شب ها خوب می خوابیدند.

یکی از عکاسان از ماهی به نام ماهی نقره ای شکایت می کرد که موقع خواب از خود نور منعکس می نماید. بعلاوه نویزی که ماهی تمیزنماینده و موجودات صخره ای ایجاد می نماید، آزاردهنده هستند.

نفس کشیدن و صحبت کردن

به علت چگالی بالای هوا، صداها بلندتر می شوند. مارک چیس به من می گفت که مراقب باشم که به بیماری تنفسی دچار نشوم؛ چون کسی که بیمار گردد موجب به زحمت انداختن کل تیم برای خارج شدن می گردد. بیماری تنفسی به علت نزدیکی افراد به یکدیگر مریض به سرعت از راه تنفس منتقل می گردد.

حمام کردن

جای کوچکی که دارای هوا است به نام gazebo به عنوان محل استراحت و حمام افراد وجود دارد. حمام در این مکان خصوصی نیست چون ماهیان با استشمام بوی بدن انسان فکر می نمایند که موقع غذا خوردن است!

منظره ها

از نگاه افراد زیر آب نور کم است اما، این موضوع چیزی از زیبایی های منظره ها آن کم نمی نماید.

هوشیاری

بعضی غواصان از بی حالی ناشی از نیتروژن آب گزارش می دهند که باعث سرگیجه در عمق خاصی از آب می گردد و شاید هم ایجاد حس سبکی و لذت در زندگی زیر آب را به همراه داشته باشد.

مسائل روحی و روانی

غواصان این زیستگاه چون برای این ماموریت از چند هفته قبل با هم هستند مسائل ناشی از تعارضات رفتاری در آن ها دیده نمی گردد. این زیستگاه از اینترنت و زندگی روزمره فاصله دارد اما می توانند با خانواده هایشان تماس برقرار نمایند.

منبع: الی گشت
انتشار: 9 اسفند 1400 بروزرسانی: 9 اسفند 1400 گردآورنده: thailandnet65.ir شناسه مطلب: 1946

به "1 ماه زندگی در زیر آب!" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "1 ماه زندگی در زیر آب!"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید