ساختن و باقی ماندن خطوط

این خطوط از طریق ذوب اکسید آهن که با سنگ ریزه اندود شده بود، ساخته شده که سطح صحرای نازکا را پوشانده. وقتی سنگفرش برداشته شده، آن ها تضادی با رنگ روشن سطح زیری بوجود آوردند. در این دشت چند صد خط ساده و شکل های هندسی و همچنین بیش از 70 شکل حیوان، حشره و انسان وجود دارند. مساحتی که این خطوط را پوشش می دهد، تقریباً 500 کیلومتر مربع بوده است و بزرگ ترین شکل ها در حدود 270 متر درازا دارد. این خطوط به دلیل خشکی بسیار زیاد، باد کم و شرایط آب و هوایی ثابت منطقه نازکا، باقی مانده اند. صحرای نازکا که یکی از خشک ترین مناطق زمین است و دمای آن در تمام سال در حدود 25 درجه سانتی گراد می باشد، و همچنین کمبود باد یاری نموده این خطوط تا به اکنون قابل رویت باقی نگهداشته شوند.

فرضیه ها، سازندگان و تکنیک ها

از زمان کشف این خطوط فرضیه هایی در رابطه با شیوه ها و انگیزه های ایجاد آن ها، پیشنهاد شده است. شرح باستان شناسی در مورد اینکه چه کسی آن ها را ساخته: برای مثال اینکه مردم نازکا خطوط را با استفاده از وسایل ساده و تجهیزات زمین پیمایی و نقشه برداری ایجاد نموده اند. تیرک های چوبی در انتهای بعضی خطوط (که برای آزمایش کربن 14 مورد استفاده واقع شده) و سفال هایی که در بعضی از مناطق نازکا پیدا شده، این فرضیه را حمایت می نماید. علاوه بر این محققان از جمله جو نیکل با استفاده از تکنولوژی ساده که در دسترس مردم نازکا بوده، و بدون دید هوایی شکل ها را دوباره ایجاد نموده است. با نقشه های دقیق و تکنولوژی ساده یک تیم از افراد توانستند حتی اشکالی بزرگ تر را در طی چندین روز خلق نمایند.

دلایل

مدارک موجود کمی در مورد علت اشکال ساخته شده وجود دارد. از این رو، انگیزه مردم نازکا، ماندگارترین راز خطوط می باشد. بسیاری محققان عقیده دارند که انگیزه مردم نازکا، مذهبی بوده. یعنی خلق اشکالی که تنها خدایان از آسمان قادر به دیدن آن ها بطور واضح هستند. فرضیه دیگری وجود دارد که مردم نازکا می خواستند تا به مناطقی که در افق دور واقع شده، جایی که خورشید و دیگر اجرام آسمانی طلوع یا غروب می نمایند، اشاره نمایند. این فرضیه توسط دو مححقق ارزیابی و آنالیز شد و هر دو نتیجه گرفتند که مدارک کافی برای توجیه نجومی وجود ندارد. در سال 1985 یک باستان شناس به نام جوهان رین هارد، اطلاعات باستان شناسی، قوم شناسی و تاریخی را منتشر کرد که اثبات می کرد که پرستش کوه ها و دیگر منابع آبی نقش مهمی را در اقتصاد و مذهب نازکا از زمان قدیم تا زمان اخیر بازی می نموده است. او یک تئوری ارائه داد که در آن ستایش خدایانی در ارتباط با فراوانی آب و حاصلخیزی محصول، توجیه می شوند. همچنین ادعا شده که این خطوط به عنوان راه های مقدسی بودند که به خدایانی منتهی می شدند. این خدایان در آن نقطه عبادت می شدند و اشکال نیز به عنوان موضوعاتی نمادین برای طلب یاری از خدایان بودند. دیوید جوهانسون پزوهشگر دیگری بود که خطوط نازکا و ارتباط آشکار آن ها را با آبراه های زیر زمینی را مورد آنالیز قرار داد. جوهانسون برای ردیابی این تونل های آبی، حدس کرد و ادعا کرد که خطوط بیانگر اینست که آیا زمین دارای آب هست یا نه. مناطق با بیشترین اشکال در حدود مناطقی با بیشترین مقدار آب زیرزمینی تمرکز یافته اند و معمولاً نزدیک به چاه ها و دیگر منابع آبی هستند. نظری که جوهانسون ابراز می نماید اینست که ساکنانی که در یک چنین منطقه خشکی زندگی می نمایند باید زمان زیادی را برای یافتن منابع آبی می گذراندند. به وسیله خلق یک نقشه با مقیاس بزرگ، می توانستند بطور دقیق بفهمند که کجا می توانند آب پیدا نمایند. این خطوط بعداً اشکال مذهبی برای خدایان و یا نام هایی که به هر یک از منابع آبی داده شد، تبدیل شد. رابین ادگا (کسوف شناس) فرضیه داد که خطوط نازکا، خصوصا اشکال حیوانی، انسانی و گل ها یک واکنش باستانی به اصطلاح چشمان خدا است که در طی یک کسوف کامل در آسمان آشکار می گردد. یک سلسله از کسوف کامل که در سرتاسر جنوب پرو به وقوع پیوست، با زمانیکه خطوط و اشکال نازکا خلق شده بود، هم زمان بوده است. یک خورشید گرفتگی کامل بطور واضح شبیه مردمک چشم و عنبیه یک چشم غول پیکر است در حالیکه به پایین نگاه می نماید. تئوری دیگری ادعا می نماید که خطوط نازکا به جامانده معابد راه رونده هستند جاییکه یک گروه بزرگ از عبادت نمایندگان در امتداد یکی از خطوط که وقف شده برای یک ذات مقدس بوده، راه می رفتند. ساکنان دهکده های محلی می گویند که ساکنان قدیمی، تشریفاتی را روی این راه ها و اشکال انجام می دادند تا از خدایان تشکر نمایند و ادامه داشتن باران و آب را از کوه های آند تضمین نمایند. همچنین بر طبق یک فرضیه از مایکل ویلانت، رساناهایی از جنس طلا یا مس روی زمین کشیده شده بود. این رساناها، به عنوان آنتن هایی برای جمع آوری فرکانس های بسیار پایین مگنت تلوریوم که در مناطق لرزه نگار تعیین فراوری می گردد، بوده است و این، چند روز قبل از وقوع زلزله اتفاق می افتاد. جنجالی ترین فرضیه مطرح شده درباره این خطوط توسط اریک فون دنیکن و در کتاب ارابه خدایان می باشد. او ادعا نموده که این خطوط در حقیقت فرودگاهی برای سفینه های فضایی بیگانه بوده است.

نگرانی های محیطی

مرکز ماریا ریچ یک سازمان مختص حفاظت از خطوط نازکا، آلودگی و فرسایش ناشی از جنگل زدایی اعلام نموده که این عوامل وجود ادامه دار این خطوط را تهدید می نماید. این خطوط دارای عمق 10 تا 30 سانتیمتر هستند و می توانند به راحتی شسته شوند. همچنین این خطوط توانایی پایداری در مقابل باران های شدید را ندارند.