چرا، چگونه و کجا بنویسم؟ - سفر به تایلند

خبرنگاران | یادداشت اختصاصی - متن پیش رو ابتدا قرار بود در ستایش نوشتن باشد، سپس بهتر دیدیم راه نوشتن را پیش پای مخاطبانمان بگذاریم و به سه سؤال اساسی درباره نوشتن یعنی چرایی و چگونگی و کجایی آن پاسخ دهیم. به دلیل اینکه چرا و چگونه نوشتن، تحت الشعاع کجا نوشتن قرار می گیرد، میان تیترها را برحسب کجا معین کردیم که در دل خود چرایی و چگونگی نوشتن را جای داده اند.

اینکه کدام یک از موارد زیر را برای نوشتن انتخاب کنید، به علاقه شما بستگی داشته و از لحاظ پرورش نویسندگی هیچ کدام بر دیگری فزونی ندارد. نگارنده این سیر را از شماره 1 شروع نموده تا به 4 رسیده است. شما می توانید از هر شماره ای که دوست داشتید، بیاغازید.

اگر دوست دارید از نوشتن کسب درآمد کنید، 3 و 4 را پیشنهاد می دهیم و اگر می خواهید برای دل خودتان بنویسید، 1 و 2 برای شما مناسب خواهند بود. فقط قدر قلمتان یا کیبوردتان را بدانید و از کنارش راحت عبور نکنید.

4. مجلات اینترنتی

اگر در مجلات اینترنتی بنویسید نویسنده وب و فراورینماینده محتوای متنی محسوب می شوید. در زمانه ای که می گویند: محتوا پادشاه است، خلق کردن پادشاه فضای مجازی باید کاری هیجان انگیز باشد! به عنوان اولین پیشنهاد این متن آن را جدی بگیرید.

وب سایت های عمومی و تخصصی زیادی وجود دارند که به نویسندگان دورکار احتیاج دارند. یعنی از خانه مطلب آماده کنید و بفرستید تا روی تارنمای آنها منتشر شود. این کار شاید خلاقیت کمتری داشته باشد اما اگر محتوای فراوریی شما اطلاعات دندان گیر داشته باشد، مسلماً بازدیدنمایندگان فراوان خواهد داشت و شما از اینکه توانسته اید با مطلب خود مشکل بسیاری از افراد را برطرف کنید، راضی و از کارتان شاد خواهید شد.

نویسندگی وب کاری مهرورزانه است، ما از وقتی نویسنده فراوری محتوا شدیم، از خودمحور بودن به مخاطب محور بودن روی آوردیم. یعنی بجای اینکه هرچه دلمان خواست بنویسیم، به دنبال این بودیم که بدانیم احتیاج مخاطبان چیست و چگونه می توانیم بهترین پاسخ را به پرسش های کاربران فضای مجازی بدهیم و آنها را راضی نگه داریم. کاری که لذت بخش و در عین حال مسئولیتی سنگین است.

چرا؟ در پاسخ به چرایی این کار چند موضوع مطرح است. اول داشتن دورکاری که از لحاظ اقتصادی به شما یاری کند. از آن مهم تر یکی از فواید نویسنده فراوری محتوا شدن اینست که دانش و آگاهی تان بالا می رود. زیرا برای نوشتن مقاله ای خوب باید با علم روز جهان پیش بروید و در حیطه کاری خودتان اطلاعات زیادی داشته باشید.

چگونه؟ چگونگی کار به این صورت است که ببینید کدام سایت ها فراخوان استخدام نویسنده و دعوت به همکاری داده اند. آنها شرایط و انتظارات خودشان را در صفحه فرصت همکاری سایت نوشته اند. شما با سنجیدن شرایط آنها و قابلیت ها و استعدادهای خودتان و پس از ارسال رزومه می توانید گام اول را بردارید.

3. روزنامه ها و مجلات کاغذی

روزنامه نگار، خبرنگار و ژورنالیست اسمشان متفاوت است و اگر مته به خشخاش بزنیم، نوع کارشان فرق می نماید اما بطور کلی در یک حیطه هستند. در صورت انتخاب گزینه شماره سه، روزنامه، مجله و هرآنچه روی کاغذ چاپ می شود و به دکه ها می آید جای کار شماست. خصوصیت شاخص روزنامه ها این است که بیش از سایت های محتوایی به اخبار و گزارش می پردازند. اگر به نگارش یادداشت در حوزه اختصاصی علاقه دارید، مجلات برای شما مناسب تر هستند. روزنامه نگاری به دلیل در دسترس همگان بودن احساس معروف شدن به دنبال دارد، وقتی اسمتان بالای مطلب های روزنامه یا مجله می خورد، اعضای فامیل یا حداقل برخی از آنها یک جور دیگر به شما نگاه می نمایند.

چرا؟ چرایی ژورنالیسم به مسئولیت پذیری اجتماعی برمی شود و اینکه بخواهید به آگاهی و رشد فکری عامه مردم یاری کنید. خبرنگارها به آشکار کردن حقایق روز جامعه علاقه مند هستند. دلیل دیگر نوشتن در روزنامه، درج اسمتان در جراید کثیرالانتشار است، میل به شناخته شدن گاهی صاحب منصبان را هم به سمت نشریات چاپی سوق می دهد.

چگونه؟ اول یکی دو تا و یا همه روزنامه ها و مجله های روی دکه را بخرید. بعد همه صفحات آنها را بخوانید و ببینید خط مشی کدامشان به افکار شما نزدیک تر است. هر روزنامه بخش های زیادی دارد. اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، ورزشی و... هرچند مطمئناً قبل از آن می دانید که چه سرویسی را بیشتر دوست دارید، باز هم حیطه خودتان را واکاوی و انتخاب کنید. مطلبتان را بنویسید، با اصول آن مجله یا روزنامه ویرایش کنید و برایشان با پست الکترونیک بفرستید. آنها مطلب شما را چاپ می نمایند و از آن به بعد همکاری تان شروع می شود. اگر خوششان نیامد، چیزی که زیاد است روزنامه و مجله، برای یکی دیگر بفرستید. در کنار این ها حتماً گوش به زنگ کارگاه های مرتبط با آموزش روزنامه نگار و دوره های خبرنگاری باشید و در دوره های تخصصی روزنامه نگاری و خبرنگاری شرکت کنید تا بتوانید حرفه ای وارد عمل شوید.

2. وبلاگ شخصی

شاید دلتان بخواهد مطلبی ده هزار کلمه ای یا حتی یک کلمه ای بنویسید! وب سایت ها و روزنامه ها به شما اجازه چنین کاری را نمی دهند. اما در وبلاگ شخصی هیچ محدودیتی ندارید و هر تعداد کلمه می توانید بنویسید. ضمن اینکه کسی به شما ایراد نمی گیرد موضوعی که برای نوشتن انتخاب نموده اید مناسب نیست. شاید موضوعات و درون مایه های ناب سیاسی ـ اجتماعی داشته باشید که با سیاست روزنامه ها و مجلات همخوانی ندارند که بهتر است آنها را در وبلاگتان منتشر کنید. اگرنه وقایع روزانه، مشاهدات روزمره و دلنوشته هایتان را پست وبلاگی کنید. خلاصه در چهاردیواری اختیاری وبلاگ، هرچه می خواهد دل تنگت بگو.

چرا؟ هرفردی دغدغه هایی دارد که شخصی یا جهانی هستند، وبلاگ یک محیط آزاد را برای شما فراهم می نماید تا آنها را بنویسید. یکی از خوبی های وبلاگ این است که خوانندگانی پیدا می کنید و از آنها بازخورد می گیرید. چون فضا مجازی است و خوانندگان گاه کیلومترها از شما دور هستند، نگران نیستید چه فکری درباره به شما می نمایند. اگر نگران هستید که یکی از اعضای خانواده وبلاگ شما را پیدا کند، اسم مستعار را گذاشته اند برای چنین وقت هایی.

چگونه؟ چگونگی وبلاگ داشتن هم ساده است. با مراجعه به یکی از سایت های میزبان رایگان همچون بلاگفا، بلاگ اسکای، پرشین بلاگ و... یک وبلاگ بسازید و نوشتن را شروع کنید. این روزها شبکه های اجتماعی رقیب پر و پا قرص وبلاگ ها شده اند اما بسیاری هنوز وبلاگ را ترجیح می دهند. حضور در فضای شبکه های اجتماعی شما را با انبوه اطلاعات روبرو می نماید. تعامل با تک تک دنبال شوندگان ذهن شما را پراکنده می سازد و گاهی رمقی برای نوشتن بجز چند کلمه ذیل یک عکس یا کامنت گذاشتن برای دوستانتان پیدا نمی کنید.

1. دفتر خاطرات

امکان دارد آنقدر درونگرا باشید که حتی نخواهید مخاطبان ناشناس نیز دست نوشته هایتان را بخوانند. این بهانه خوبی برای ننوشتن نیست. خصوصی ترین جای نوشتن یک دفترچه خاطرات است.

چرا؟ نوشتن از اتفاقات روزمره کارنمودهای بسیاری دارد. چند سال بعد، خواندن اینکه در فلان روز چه کاری می نموده اید مطمئناً جالب خواهد بود. بعنوان یک فایده دیگر، به تخلیه هیجانات روزمره یاری می نماید. برخی ها می گویند بنویسید و پاره کنید و به این ترتیب از دست غم و غصه هایتان خلاص شوید. به قولی بنویس و پاره کن و همزمان با پاره کردن هر ورق هیجانات منفی ات را دور بریز... هرچند ما این کار را توصیه نمی کنیم چون حیف هستند! شاید دفترچه خاطراتتان چندین دهه آینده ارزش پیدا کرد و به صورت اسناد تاریخی به فروش رفت!

چگونه؟ یک دفتر یا سررسید و یک اتوماتیک به سلیقه خودتان ترجیحاً آبی بردارید و هرچه را در طول روز برایتان پیش می آید بنویسید. اگر با شکل سنتی دفترچه خاطرات راحت نیستید، دفترچه خاطرات الکترونیکی را امتحان کنید.

حرف آخر

انتخاب جایی برای نوشتن شماره پنج هم دارد و آن نویسندگی کتاب است. شاید بتوانید مطالبی را که در شماره یک نوشتید، به انتشاراتی بسپارید. در زمانه ما و همین دور و بر خودمان کم نبوده اند کسانی که ابتدا وبلاگ نوشته اند و وقتی قلمشان راه افتاده شروع به چاپ کتاب نموده اند. هرچهار مورد را هم می توانید همزمان ادامه دهید. دوستی دارم که در رزومه اش می نویسد خبرنگار؛ سه کتاب چاپ نموده و دو سه تا زیر چاپ دارد، با این حال هنوز وبلاگ نویس است و هرکدام از نوشته هایش مخاطبان خاص خودشان را دارند.

اگر به هیچ کدام از موارد فوق رضایت نمی دهید و دوست دارید نویسنده ای در حد تولستوی، داستایوفسکی، دیکنز، شکسپیر و هوگو شوید، آن بحث دیگریست و تلاشی درخور می خواهد. پیروز باشید.

نظر شما درباره نوشتن چیست؟ ترجیح می دهید در کدام یک از حیطه های بالا فعالیت کنید؟ آیا این مطلب شما را به نوشتن ترغیب کرد؟ دیدگاهتان را به وسیله ارسال نظر با ما و مخاطبان خبرنگاران به اشتراک بگذارید.